Na de nacht komt de morgen
Deze week hebben we Tisha B'Av, de meest sombere dag van de Joodse kalender. Een paar dagen later is het Shabbat Nachamu, de meest blije sabbat van de troost, gevolgd door Tu B'Av, één van de gelukkigste dagen in de Joodse kalender. Wat leren we hieruit? Eerst is er de duisternis, dan komt de dageraad. Verlies nooit de hoop, met emuna, zal je periode van duisternis gevolgd worden door een schitterend licht. De duisternis leidt echt tot het licht.
Wanneer we door moeilijke tijden gaan en het leven niet zo gemakkelijk is zoals wij het zouden willen, moeten we stilstaan en ons afvragen: misschien is de reden voor wat me nu overkomt dat ik Hashem vergat en ik dacht dat ik het wel zonder Zijn hulp afkon? Misschien is mijn arrogantie de laatste tijd weer opgedoken? In tijden van duisternis, begint iemand een proces van zelfonderzoek. In dat opzicht dient de duisternis een goed doel omdat het iemand helpt terug te keren naar emuna. Het zet de leugenachtigheid van zijn hart recht. Een dergelijke situatie is vergelijkbaar met iemand in een zeer donkere kamer, hij kan in het donker niets beginnen, dus zoekt hij naar de lichtknop. Zo gaat het ook, wanneer iemands ziel aan spirituele duisternis lijdt, het zoekt naar het licht van emuna om het te verlichten. Daarom, wanneer iemand zich in uitdagende tijden herinnert dat alles van Hashem komt en dat alles voor het beste is, dan zal de duisternis verdwijnen. Het licht van emuna verjaagt de duisternis van de ziel.
De profeet Jesaja zegt: "Het volk dat in duisternis wandelde zag een groot licht." Met andere woorden, zij die, in tijden van duisternis, niet in opstand komen tegen Hashem en wachten op de boodschap van Hashem, uiteindelijk een groot licht zullen zien. In deze zin is spirituele neergang een voorbereiding op een sterke klim. De duisternis komt voordat het licht verschijnt. Hij die, in moeilijke tijden, niet jammert en klaagt, maar zichzelf versterkt in emuna en ondertussen in de duisternis zoekt naar Hashem, zal uiteindelijk zien dat alles wat Hashem in zijn leven deed altijd voor het allerbeste was. Hij die zijn beproevingen aanvaardt met emuna zal zeker tot grote hoogten stijgen.
Wanneer iemand niet leert hoe hij moet functioneren in het donker - tijdens tegenslagen en moeilijke tijden - hij zal nooit het licht vinden. Het enige doel van de duisternis is om ons op te wekken het licht te zoeken, een toegenomen nabijheid met Hashem. De afdaling is ontworpen om te leiden tot grotere stijging. We nemen een tijdelijke stap terug om twee trappen vooruit te gaan. We worden eraan herinnerd dat we machteloos zijn zonder Hashem, en er is niets anders is dan Hij.
Als iemand in een neerwaartse beweging de boodschap van Hashem negeert, dan zal hij nog dieper vallen.
Koning David zegt in Psalm 92, "Om te vertellen van Uw goedertierenheid in de morgen en in de nacht van Uw emuna."1) Met andere woorden, in goede tijden, de "ochtend", waar we het mededogen en de zegeningen van Hashem, duidelijk en zichtbaar als op klaarlichte dag zien, is het gemakkelijk om Hashem te danken. Maar bij "nacht", de tijden van duisternis als we niet kunnen zien of begrijpen hoe Hashem alles voor ons uiteindelijke voordeel doet, dan moeten we zoeken naar emuna en naar de lichtstraal in de duisternis, met andere woorden, het bijbehorende goede dat verborgen is in de moeilijke momenten van het leven. Door te proberen de boodschap van de Schepper in de huidige uitdaging te begrijpen, verandert men een tegenslag in een opwaartse beweging.
Een andere reden waarom de duisternis altijd vooraf gaat aan het licht is dat veel mensen hun zegeningen in het leven niet waarderen totdat ze van hen weggenomen zijn. Bijvoorbeeld, iemand die uitgehongerd is waardeert elk klein beetje voedsel, zelfs een korst brood van drie dagen oud. Iemand die ooit eens bittere armoede leed neemt een euro in zijn zak niet als een vanzelfsprekendheid. Een echtpaar dat jaren heeft gewacht op kinderen voelt onbeschrijflijke vreugde wanneer ze uiteindelijk gezegend worden met een kind. De voorbeelden zijn eindeloos, maar het punt is dat een tekort eigenlijk een katalysator is voor geluk en waardering zodra iemand ontvangt wat hem ontbrak. Als zodanig, het tekort - een soort van duisternis in iemands leven -- wordt een vat voor overvloed, dat vergelijkbaar is met licht.
Mensen die overvloed ontvingen na een periode van een tekort zien die overvloed niet als een vanzelfsprekendheid, noch hebben het gevoel er recht op te hebben. Zij waarderen hun zegeningen en uiten hun dankbaarheid. De menselijke natuur is echter om de dingen voor lief te nemen. Bijgevolg schiep Hashem duisternis voor het licht zodat de mens het licht zal waarderen, met het uitdrukkelijke doel bij iemand, het gebrek aan waardering en het gevoel van het recht hebben op, uit te roeien. Moge de duisternis van de diaspora en ballingschap snel wijken voor het licht van onze herbouwde Heilige Tempel, spoedig en in onze dagen, amen!
Geschreven door Rabbi Shalom Arush. Vertaald door Rabbi Lazer Brody en vertaald uit het Engels door de webmaster.
Bron: Darkness then Dawn
Noot van de vertaler.
1) Dit "emuna", zo staat het in de grondtekst, is dus ten onrechte door vertalers van de Bijbel vertaald met "trouw".
