Het bijbelboek Klaagliederen
Jeremia was een jonge profeet aan wie God een hartverscheurende taak had opgedragen. Hij moest Israël steeds weer vertellen dat vernietiging en ballingschap dreigden. Waarschuwingen over vernietiging en pleidooien voor berouw - dat waren de boodschappen van Jeremia, maar het mocht niet baten. Onheilsprofeten zijn niet populair, en niemand was meer onpopulair dan Jeremia. Zijn geschreven profetieën werden verbrand, hij werd beschuldigd als zijnde een valse profeet en een charlatan, en uiteindelijk werd hij in een kerker geworpen.
Iemand anders zou misschien verteerd zijn door haat jegens de mensen die hem afwezen en vernederden, maar niet Jeremia. Op bevel van koning Nebukadnezar, liet de Babylonische veroveraar Nebuzaradan Jeremia vrij en behandelde hem genadig, maar hij was niet getroost door zijn rechtvaardiging of zijn vrijheid. Jeremia zocht zijn lijdende broeders. Hij vond hun bloedige voetafdrukken en wenend knielde hij neer om de bebloede grond te kussen. Toen hij hen had ingehaald, uitgehongerd en wreed behandeld, omhelsde en kuste hij hen. Hij probeerde zijn eigen hoofd in hun zware, schurende ketens te steken, maar Nebuzaradan joeg hem weg.
Hij riep het uit tot zijn broeders: "Hadden jullie maar eenmaal [in wroeging over jullie zonden] gehuild toen jullie nog in Sion waren, dan zouden jullie niet in ballingschap zijn gezonden." Ach, zij hadden niet gehuild, maar hij deed het - voor, tijdens en na zijn persoonlijke en nationale beproevingen. Het boek Klaagliederen is Jeremia's persoonlijke elegie, zijn klaagzang over zijn volk, en dat zinspeelt op het Joodse wee door de geschiedenis heen.
Het boek wordt op Tishah B'Av, de negende dag van de Hebreeuwse maand Av, gelezen. Dit is de typische dag van de Joodse tragedie. Het was de dag waarop de Joden in de woestijn de laster van de Verspieders geloofden, waardoor die generatie zijn kans verspeelde om het Land Israël binnen te trekken. Tijdens andere nationale rampen, werden beide tempels vernietigd op Tishah B'Av. De catalogus van de wee was niet beperkt tot de oudheid. Ten tijde van de Spaanse Inquisitie, was Tishah B'Av 1492 de uiterste datum voor de Joden om het land te verlaten of gedood te worden. En in 1914, was Tishah B'Av de dag waarop de Eerste Wereldoorlog uitbrak, inluidende de politieke en economische ineenstorting, die resulteerde in de bolsjewistische revolutie en de Holocaust.
De wijzen leren dat de Messias zal worden geboren op Tishah B'Av, hetgeen betekent dat een goed begrip en reflectie over de oorzaken van de vernietiging laat zien dat daarin zijn opgenomen de zaden van de verlossing. We vergeten geen van onze tragedies; eerder behouden we ons optimisme, want "Was ik niet gevallen, dan zou ik niet kunnen opstaan; als ik niet in de duisternis had gezeten, God zou geen licht voor mij zijn geweest" (Midrasj Psalm 22).
Bovenstaande vertaalde inleiding op het boek Klaagliederen is afkomstig uit de Tanach Stone Edition van ArtScroll.
