Wat is een ziel?
De ziel is het zelf, het 'ik' dat in het lichaam woont en hierdoor handelt. Zonder de ziel, is het lichaam als een gloeilamp zonder elektriciteit, een computer zonder software, een ruimtepak zonder astronaut. Met de introductie van de ziel, ontvangt het lichaam het leven, zicht en gehoor, denken en spreken, intelligentie en emoties, wil en verlangen, persoonlijkheid en identiteit.
Alles heeft een ziel
In werkelijkheid, heeft niet alleen de mens, maar ook iedere geschapen entiteit een 'ziel'. Dieren hebben een ziel, net als planten en zelfs levenloze voorwerpen; elk grassprietje heeft een ziel, en elke zandkorrel. Niet alleen heeft het leven een ziel nodig, maar ook het bestaan vereist een ziel om het in stand te houden - een 'vonk van Goddelijkheid', dat voortdurend zijn object doordrenkt met het zijn en betekenis. Een ziel is niet alleen de motor van het leven; ook belichaamt het het waarom van het bestaan van een ding, het is betekenis en doel. Het is het ding zijn "innerlijke identiteit, het is zijn 'raison d'être. Net als de 'ziel' van een muziekstuk is het de visie van de componist, die energie en leven geeft aan de gespeelde noten uit die muzikale compositie - de werkelijke noten zijn als het lichaam en drukken de visie en het gevoel uit van de ziel in hen. Iedere ziel is de uitdrukking van de intentie en visie van God in het scheppen van een bepaald wezen." 1)
Vijf niveaus
Maar het is de menselijke ziel, die zowel de meest complexe als de meest verhevene van de zielen is. Onze wijzen hebben gezegd: "Ze heeft vijf namen: Nefesh (ziel), Ruach (geest), Neshamah (ademtocht), Chayah (leven) en Yechidah (singulariteit)" 2) De Chassidische meesters leggen uit dat de vijf "namen" van de ziel "eigenlijk vijf niveaus of dimensies van de ziel beschrijven. Nefesh is de ziel als de motor van het fysieke leven. Ruach is het emotionele zelf en de "persoonlijkheid." Neshamah is het intellectuele zelf. Chayah is het supra-rationele zelf - de zetel van de wil, het verlangen, toewijding en geloof. Yechidah impliceert de essentie van de ziel - haar eenheid met de bron, de unieke essentie van God. Want de essentie van de ziel van de mens is "letterlijk een deel van God daarboven" 3) - een stuk van God in ons, zo te zeggen.
Twee zielen
De Chassidische meesters spreken van twee verschillende zielen die de mens levenskracht geven: een "dierlijke ziel" en een "Goddelijke Ziel". De dierlijke ziel wordt gedreven door de zoektocht naar zelfbehoud en zelf-verbetering; hierin lijkt het op de ziel en het zelf van alle andere schepselen. Maar we bezitten ook een Goddelijke ziel - een ziel die gedreven wordt door het verlangen om zich opnieuw te verbinden met haar Bron. Ons leven is het verhaal van de wedstrijd en de wisselwerking tussen deze twee zielen, wanneer we moeite doen om ze in evenwicht te brengen en met elkaar te verzoenen met onze fysieke behoeften en de verlangens naar onze spirituele aspiraties, de op onszelf gerichte verlangens en onze altruïstische verlangens. Deze twee zielen echter, wonen niet "side-by-side" in het lichaam. De Goddelijke Ziel is gehuld binnen de dierlijke ziel - net zoals de dierlijke ziel is gehuld binnen het lichaam. Dit betekent dat de dierlijke ziel, in de kern ook wordt bezield door het "Goddelijke deel". Ogenschijnlijk, lijken de twee zielen met elkaar in conflict zijn, maar in wezen zijn ze verenigbaar. 4)
Keuze
De Goddelijke essentie van de menselijke ziel is wat de mens boven en los van alle andere creaties, zelfs de engelen, plaatst. De engel kan spiritueler zijn, maar de mens is meer Goddelijk. Geen enkele schepping kan ware keuzevrijheid bezitten - een schepping is en bestaat, per definitie, uit alleen wat zijn schepper eraan heeft gegeven; dit is de "natuur", en elke neiging en actie zal worden bepaald door de natuur. Het is alleen aan de menselijke ziel waaraan de Schepper van zijn eigen essentie gaf. De menselijke ziel is dus het enige echte "boven-natuurlijke 'zijn (afgezien van de Schepper) - een zijn dat niet beperkt is door zijn eigen natuur. Een zijn dat zichzelf kan overstijgen; een zijn dat kan kiezen niet alleen om te reageren op zijn omgeving, maar om ernaar te handelen; een zijn wiens keuzes en acties daarom van ware betekenis zijn.
Waarom een fysiek leven?
Een ziel wordt gevormd in de schoot van de hemelse spirituele rijken, waar het zijn eigen identiteit en missie ontvangt. Om deze missie te vervullen, wordt hij verzonden naar de fysieke wereld, gehuld binnen een dierlijke ziel en voorzien van een lichaam. Hier wordt de Goddelijke Ziel uitgedaagd door de (schijnbaar) tegenstrijdige behoeften en wensen van de dierlijke ziel; hier wordt de goddelijke werkelijkheid verduisterd door de enorme zelfzucht van het lichaam en de fysieke wereld. In deze arena van de verborgen waarheid en voortdurende uitdaging, kan de ziel volledig zijn goddelijke kracht uiten en actualiseren. 5)
Begeleiding en Verzorging
De ziel is voorzien van een kompas en gids om de uitdaging van het fysieke leven te besturen, en de middelen om het te versterken. De Tora is de goddelijke "blauwdruk voor de schepping" die de ziel begeleidt en instrueert op zijn missie in het leven. De Tora is ook "voedsel voor de ziel": door het bestuderen van de Tora neemt de ziel de goddelijke wijsheid in zich op en verteert die, zodat hij de goddelijke energie ontvangt om te volharden in zijn missie en zijn uitdagingen te overwinnen.
Geboden
Een gebod is een Goddelijke daad. Iedere keer dat een ziel een gebod volbrengt - het geven van geld aan een goed doel, het aandoen van tefillin, het ontsteken van de Sjabbat kaarsen - het fungeert als een "partner met God in de schepping" en brengt Gods aanwezigheid in de wereld. De geboden zijn allemaal fysieke daden - dus de ziel kan ze alleen maar uitvoeren, door een bewoner van de fysieke wereld, en gehuld in een dierlijke ziel en lichaam. Dus de duur van zijn fysieke leven is de enige kans van de ziel om geboden te doen. Alles wat er voor en na komt is slechts een voorloper en een vervolg voor de grootste en meest verheven momenten van de ziel - zijn daden om het Goddelijke te verbinden met het alledaagse.
Leven na het Leven
Na afloop van het fysieke leven, hervat de ziel een zuivere geestelijke toestand. Het kan niet langer de geboden uitvoeren, maar de Goddelijke daden die hij tijdens zijn fysieke leven heeft gedaan hebben hem verheven tot een hoogte die hij zich niet had kunnen voorstellen voor zijn afdaling. Deze geboden zijn als zaden die wortel schieten in de bodem van de fysieke wereld en groeien en zich vermenigvuldigen, verder de opgang van de ziel aanwakkerend; net zoals de goede daden door anderen in de fysieke wereld, die zij gedaan hebben als verdienste van de vertrokken ziel.
De Komende Wereld
Uiteindelijk zal de ziel weer verenigd worden met het lichaam. In de Messiaanse eeuw, zal de opstanding van de doden in een "Komende Wereld" met het eeuwige fysieke leven, inluiden, waarin "de dood voor altijd zal worden verdelgd." 6) In de Komende Wereld, zal het de hele schepping volledig en onbevangen de oneindigheid en volmaaktheid van de Schepper weerspiegelen, en het fysieke zal de eindigheid en de sterfte, van de huidige onvolmaakte wereld, overstijgen.
Voetnoten
3) Tanya, hoofdstuk 2.
4) Tanya, hoofdstukken 1-12.
5) Zie Body: De fysieke wereld volgens Rabbi Schneur Zalman van Liadi.
6) Jesaja 25:8.
Bron: What is a Soul door Yanki Tauber
