Joden vervolging in de Landen van Europa

1. België en Nederland: 1349 - Alle vindbare Joden uit Brabant worden door Hertog Jan III in Brussel collectief terechtgesteld.
2. Duitsland: 1096 - Bloedige Joden vervolging in Duitsland aan het begin van de eerste kruistocht. Verlopen ridders en avonturiers bestreden, met op buit beluste scharen, de Joden “als de belangrijkste vijanden van de christenen”. Het kwam tot gruwelijke schanddaden aan de Moezel en de Rijn, in Regensburg en Praag; alleen al in de Rijnsteden moeten 12.000 Joden gedood zijn.
3. Engeland: 1146 - Pogrom in Norwich (Groot-Brittannië). Een Jood wordt beschuldigd een christelijk kind te hebben gedood en zijn bloed door zijn matzes te hebben verwerkt. In 1168 herhaalt deze geschiedenis zich, maar dan in Gloucester en in 1192 in Winchester. Dit duivels sprookje verspreidt zich snel over Europa en is daarna de oorzaak, door de eeuwen heen, dat duizenden Joden zijn gedood.
4. Frankrijk: In 1347 kwam de pest naar Europa. Niemand begreep wat er aan de hand was. Overal heerste hysterie. Iedereen zocht naar een oorzaak voor de verschrikkingen en er ontstond argwaan jegens de vreemdelingen. De meest kwetsbare van alle vreemdelingen was de Jood. Er deden verhalen de ronde over Joden die de hele wereld wilden vergiftigen en in september 1348 werden Joden gemarteld om hen hun misdaad te laten bekennen. Opnieuw raakten de massa's opgewonden. Er volgden bloedbaden en verbanningen. Niemand weet precies hoeveel duizenden er werden vermoord. In Mainz stierven zesduizend Joden. In Straatsburg werd een reusachtige stellage gebouwd waarop tweeduizend Joden levend werden verbrand. De slachtingen breidden zich uit tot diep in Frankrijk en Spanje.
5. Italië: 1475 - Een christelijk kind, genaamd Simon, verdwijnt op 21 maart in Trente (Italië) wanneer hij drie jaar oud is. Prins-bisschop Johannes IV Hinderbach beschuldigt de Joden: tweeling Samuel en Saligman, Tobias, Vitalis (Veitel), Moses, Israël en Mayr. Men martelde deze Joden in de kerkers van het Buonconsiglio kasteel. Na vele keren ernstig gemarteld te zijn, geven zij de valse beschuldigingen toe, namelijk dat zij Simon geslacht zouden hebben voor hun Pesachfeest. Ze krijgen de marteldood opgelegd en belanden op de brandstapel. Hun synagoge wordt verbrand en op die plek wordt ter nagedachtenis aan Simon een kapel gebouwd. In 1582 wordt dit kind onder paus Sixtus V heilig verklaard (Sint Simonino). Pas in 1964 wordt er tijdens de Heilige Congregatie der Riten te Rome de heiligverklaring ingetrokken, doordat de Rooms Katholieke Kerk na honderden jaren eindelijk toegeeft dat de Joden vals beschuldigd zijn.
6. Oostenrijk/Hongarije: 1781 - Ondanks het feit dat de Joden van de Oostenrijkse keizer Josef II geen gele hoed of lap meer hoeven te dragen en geen extra belastingen meer behoeven te betalen, blijft het verbod op het gebruik van Jiddisch en Hebreeuws in de boekhouding verboden. Deze hervorming zou de Joden bruikbaarder kunnen maken. Dit wordt het tolerantie – edict van Josef II genoemd.
7. Polen: De geschiedenis van de Joden in Polen is erg rijk en omspant ongeveer 1000 jaar. Polen was ooit thuishaven voor de grootste Joodse gemeenschap in Europa en was een centrum voor de Joodse cultuur. De geschiedenis loopt van een lange periode van religieuze tolerantie en welvaart onder de Joodse bevolking tot een bijna complete vernietiging door nazi-Duitsland in de twintigste eeuw tijdens de Duitse bezetting van Polen en de Holocaust.
8. Portugal: "Voor één ding moeten wij u waarschuwen: als in de toekomst iemand durft te beweren dat de volkeren van Europa beschaafd waren in de tijd waarin wij nu leven, zal dit worden aangehaald als bewijs dat zij barbaars waren en het beeld zal zodanig zijn, dat deze periode erdoor in diskrediet wordt gebracht en de tijdgenoten voorwerp van haat zullen worden". Een citaat van de Franse politieke filosoof Charles-Louis de Secondat Montesquieu, baron van de La Brède (vlakbij Bordeaux), in zijn "Esprit des Lois" 1748.
9. Rusland: De Joden hebben zich verspreid in het huidige Rusland, Oekraïne, Armenië en Georgië sinds de Babylonische ballingschap en er zijn bewijzen uit de vierde eeuw dat er Armeense steden waren waar zo'n 10.000 tot 30.000 Joden woonden. Er waren ook verschillende Joodse nederzettingen in de Krim. Onder de invloed van deze Joodse gemeenschappen besliste de heerser van het nomadenvolk de Chazaren om zich te bekeren tot de Jodendom rond de achtste, negende eeuw. De Chazaren woonden in het huidige Oekraïne, Zuid-Rusland en Kazachstan. Nadat Svjatoslav I van Kiev het Chazaarse koninkrijk veroverde in 969. Vele Chazaarse Joden vluchtten naar de Krim, de Kaukasus en het Russische grootvorstendom Kiev. In de elfde en twaalfde eeuw hadden de Joden een aparte wijk bezet in Kiev, bekend als de Joodse stad.
10. Spanje: 1547 - In dit jaar kondigde een man van nederige afkomst genaamd Siliceo een decreet af betreffende de zuiverheid van bloed. In de toekomst zouden alleen diegene benoemd kunnen worden in een kerkelijke functie wier bloed niet was besmet met dat van Joden. In 1556 werd het decreet goedgekeurd door koning Filips II, die ter gelegenheid opmerkte dat alle ketterij in Duitsland, Frankrijk en Spanje is gezaaid door de afstammelingen van de Joden.